plotkaSpain

Odkryto Nowy Gatunek Pająka

29 kwietnia
Odkryto Nowy Gatunek Pająka
Odkryto Nowy Gatunek... image

Naukowcy ze stacji doświadczalnej strefy suchej (EEZA-CSIC) wspólnie z Uniwersytetem w Almerii (UAL) odkryli nowy gatunek pajęczaka na Półwyspie Iberyjskim-Gluvia brunnea Sp. listopad, według badań opublikowanych w czasopiśmie Insects. Jest to drugi gatunek pająka wielbłąda znaleziony na półwyspie od 200 lat i do tej pory był widziany tylko w południowo-wschodniej Hiszpanii.

Nowy gatunek pająka wielbłąda na Półwyspie Iberyjskim

Christian Pertegal, badacz EEZA i pierwszy autor badania, zauważył, że opis nowego gatunku opiera się zarówno na obserwacjach morfologicznych, jak i analizach molekularnych. Eva de mas, współautorka badania, podkreśliła klarowność wyników analizy molekularnej, które potwierdziły wyjątkowość nowego gatunku.

Według Światowego katalogu Solifugae na całym świecie istnieje 15 rodzin, 144 rodzaje i 1209 gatunków pająków wielbłądów. Na Półwyspie Iberyjskim odnotowano tylko jeden endemiczny gatunek, Gluvia dorsalis.

Próbki Gluvia brunnea uzyskano różnymi metodami pobierania próbek, takimi jak bezpośrednie chwytanie i pułapki w kształcie łez, w trzech różnych badaniach: jednym dotyczącym rezerwatów dzikiej przyrody, drugim pod względem wpływu pożarów i trzecim pod względem różnorodności fauny na wrzosowiskach glebowych. Pablo Barranco, współautor badania i profesor UAL, podkreślił szczęście, że w zbiorach Centrum Badań nad zbiorami naukowymi Uniwersytetu Almerii (CECOUAL) znaleziono tak wiele okazów pochodzących z poprzednich badań.

Urbanizacja na pająkach i chrząszczach

Z drugiej strony badanie przeprowadzone przez stację biologiczną Doñana (CSIC) i Szwajcarskie federalne instytuty badawcze pokazuje, w jaki sposób urbanizacja i utrata lasów wpływają na społeczności pająków i chrząszczy. Badanie opublikowane w czasopiśmie Animal Ecology przeanalizowało dane od 1,73 miliona osobników z 877 gatunków pająków i chrząszczy zebranych w ciągu około 40 lat. Naukowcy zbadali, w jaki sposób cztery kluczowe cechy tych społeczności—wielkość ciała, długość okresu aktywności, tolerancja na suszę i zdolność do osiedlania się—zmieniły się w wyniku zmian w użytkowaniu gruntów.